ΤΖΕΝΗ ΡΟΥΣΣΕΑ - ''Η 92 ΕΤΩΝ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ''..

 ΤΖΕΝΗ ΡΟΥΣΣΕΑ - ''Η 92 ΕΤΩΝ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ''... H Τζένη Ρουσσέα έχει διαγράψει μία λαμπρή πορεία τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο και τίποτα δεν έγινε τυχαία. Το τεράστιο ταλέντο της την έκανε περιζήτητη θεατρικά αλλά εκείνη όπως έχει παραδεχτεί ήταν πάντοτε αυστηρή και επιλεκτική. Ο πιο σημαντικός ρόλος για εκείνη ήταν αυτός της μητέρας. Απέκτησε μία κόρη από τον πρώτο της σύζυγο Σωτήρη Σοφιανόπουλο. Η κόρη της Έλλη δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο του θεάματος παρόλο που όπως έχει παραδεχτεί η μητέρα της, απαγόρευσε σε εκείνη να σπουδάσει υποκριτική και χορό.

Η Ιωάννα (Τζένη) Ρουσσέα-Σοφιανοπούλου γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 25 Οκτωβρίου του 1932 και σήμερα είναι 92 ετών. Ήταν κόρη του καλλιτέχνη Χρήστου Ρουσσέα και αδερφή της ζωγράφου Μαρίας Ρουσσέα...«Όταν είπα στους γονείς μου ότι θα γίνω ηθοποιός, η μαμά μου λιποθύμησε κι ο πατέρας μου είπε να κάνω αυτό που θέλω»...Φοίτησε στη σχολή Εθνικού Θεάτρου. Το 1970 η Τζένη Ρουσσέα παντρεύτηκε τον φαρμακοβιομήχανο Σωτήρη Σοφιανόπουλο και την ίδια χρονιά απέκτησε την κόρη της Έλλη. Από το 1975 αναλαμβάνει την επιχείρηση του θεάτρου «Κώστα Μουσούρη».Η Τζένη Ρούσσεα, έχοντας διαγράψει μια πορεία 65 χρόνων στο θέατρο και τον κινηματογράφο, αποτελεί μια από τις μεγάλες Κυρίες της υποκριτικής τέχνης, που ξεχωρίζει ακόμα με την κομψότητα και τη γοητεία της.

«Στην κόρη μου έλειπα πολύ τα βράδια και το ήξερα. Έκλαιγε. Αυτό με διέλυε. Πέρασα δύο χρονιές εκτός πλατό γιατί ήθελα να φροντίζω την Έλλη. Όταν ήμουν έγκυος παρακαλούσα την εικόνα της Παναγιάς, που κρατώ και σήμερα κοντά μου, να γεννήσω κορίτσι.

Η σχέση με την κόρη μου είναι όπως είναι πάντα η σχέση μάνας και κόρης. Είναι ο πιο αυστηρός κριτής μου – ανέκαθεν ήταν. Ήταν πολύ σημαντική για μένα. Φεύγοντας για το θέατρο, την έβλεπα να με χαιρετάει ψηλά από το παράθυρο. Της έλειπα πολύ τα βράδια και το ήξερα. Φρόντιζε να μου το θυμίζει. Μου άφηνε σημειώματα πάνω στο μαξιλάρι μου: “Όταν έρθεις ξύπνησε με”. Έκλαιγε, με ήθελε κοντά της. Φυσικά και με διέλυε. Δεν κάτσαμε πολύ μαζί. Το πρωί είχε σχολείο, τα βράδια είχα θέατρο, λίγες οι ώρες που μοιραζόμασταν. Φυσικά και μου το έχει χρεώσει. Τίποτα δεν είναι χωρίς τίμημα. Έχω φυλάξει και τα σημειώματα της, “Είμαι άρρωστη! Λείπεις!”. Έχω θυσιάσει τις προσωπικές μου σχέσεις για το θέατρο, αλλά αυτό μπορούσα, αυτό έκανα. Τα καλοκαίρια όμως ήμασταν πάντα μαζί, έπρεπε να ξεκουράζομαι, και δεν μου άρεσε να παίζω επιθεώρηση. Κάποιοι φίλοι μου επέμεναν ότι έπρεπε να το εκμεταλλευτώ, ίσως και να έχασα την Επίδαυρο ή το Ηρώδειο από αυτή μου την επιλογή»...