ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΜΙΤΣΕΛΗΣ - ''ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΑΦΟΤΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ, ΠΗΓΑ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ''.

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΜΙΤΣΕΛΗΣ - ''ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΑΦΟΤΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ, ΠΗΓΑ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ''. .Μπράβο Είσαι σπουδαίος!..Εκτός του ότι είναι μεγάλος ηθοποιός (!!!) είναι μεγάλος στοχαστής κ΄ φιλόσοφος που είχε το κουράγιο την δεύτερη μέρα, που έχασε τον γονιό του , να πάει στα μπουζούκια...Μπράβο οχι δηλαδή μπράβο !!!...Ασε ρε μας ρε Τσιμιτσελάκο..Ο ίδιος ο πατέρας σου θα σε έφτυνε. Με αυτά που λες...Δηλ πόσο γραμμένο τον είχες... Από την δεύτερη μέρα... Κιόλας...O Γιάννης Τσιμιτσέλης έδωσε συνέντευξη και μεταξύ άλλων, μίλησε για τον Μανούσο Μανουσάκη, ενώ περιέγραψε την τελευταία τους συζήτηση.

Σε άλλο σημείο, αναφέρθηκε στον θάνατο του πατέρα του και το πώς τον αντιμετώπισε. Ο ηθοποιός βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4».

Αρχικά, ανέφερε πως ο Μανούσος Μανουσάκης τον είχε προσεγγίσει για έναν ρόλο στη σειρά «Δίχτυ». «Είχαμε μιλήσει, είχαμε εξαιρετική σχέση για χρόνια. Με είχε πάρει τηλέφωνο για να κάνουμε ραντεβού κι εκείνη τη μέρα είχε να κάνει κάποιες εξετάσεις και με είχε πάρει βίντεο κλήση και ήμουν εγώ στο γραφείο του κι αυτός στο νοσοκομείο. Ήταν αρχές Οκτωβρίου. Μιλήσαμε κανονικά για τον ρόλο, ήταν χαρά για μένα να δουλέψω με τον Μανούσο»...Όπως είπε στη συνέχεια, ο σκηνοθέτης δεν ξαναβγήκε από το νοσοκομείο. Ενώ όλοι περίμεναν ότι το πρόβλημα της υγείας του θα αντιμετωπιστεί, εξελίχθηκε ραγδαία μέσα σε λίγες ημέρες.

«Μετά, δεν βγήκε από το νοσοκομείο δυστυχώς ποτέ, αλλά ήταν μια χαρά μέσα. Μία εβδομάδα περίπου πριν φύγει, κάναμε μια βιντεοκλήση, πάλι μια χαρά, να λέμε τα αστεία μας. Ο Μανούσος ήξερε τι συνέβαινε, αλλά όλοι πιστεύαμε ότι θα αντιμετωπιστεί, ότι θα πάρει κάποια χρόνια. Δεν ξέραμε ότι θα εξελιχθεί τόσο ραγδαία, έγινε μέσα σε ελάχιστα 24ωρα. Είναι παράξενο. Ενώ βλέπεις έναν άνθρωπο όρθιο να λέει τα αστεία του, να είναι μια χαρά και ξαφνικά τον χάνεις»...

«Ο πατέρας μου δεν ήξερε τίποτα. Έζησε 3 μήνες και 54 μέρες, απίστευτη ακρίβεια. Όταν μάθαμε ότι έχει 3 μήνες ζωής, εγώ το αντιμετώπισα ψύχραιμα, ο αδερφός μου κατέρρευσε, τον πείραξε πολύ περισσότερο. Εγώ γενικά το πένθος και τον θάνατο τον αντιμετωπίζω πιο κυνικά από ό,τι ο μέσος όρος»...«Τη δεύτερη μέρα που είχε πεθάνει ο πατέρας μου, είχα πάει στα μπουζούκια το βράδυ. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα πω ότι δεν ανοίγω το ραδιόφωνο για 40 μέρες. Εγώ πίστευα ότι ο πατέρας μου αν με έβλεπε από κάπου, θα ήθελε ο γιος του να διασκεδάζει. Υπέφερα, αλλά ήθελα να είμαι με φίλους, να ακούω μουσική, να προσπαθώ να χαλαρώσω με αυτόν τον τρόπο»...

«Δεν το κατάλαβε ποτέ, νόμιζε ότι είχε κάποιο θέμα στο συκώτι. Στην περίπτωση του πατέρα μου, έλεγα να τελειώσει σύντομα, να μην ταλαιπωρηθεί άλλο. Κάποιος αν είναι να υποφέρει, καλύτερα να φύγει όσο πιο νωρίς γίνεται, για να μην κουράζεται περισσότερο η ψυχή του».