Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΤΑΣΟΣ ΧΑΛΚΙΑΣ ΕΓΙΝΕ 73 ΕΤΩΝ...22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1952...

 Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΤΑΣΟΣ ΧΑΛΚΙΑΣ ΕΓΙΝΕ 73 ΕΤΩΝ...22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1952...Ο Τάσος Χαλκιάς είναι ένας ηθοποιός που έχει αφήσει ιστορία στο θέατρο και στην ελληνική τηλεόραση. Ένα πρόσωπο που έχει αγαπηθεί από το κοινό και την συλλογική μνήμη των Ελλήνων...Ο Τάσος Χαλκιάς μάς μιλάει για τις θεατρικές παραστάσεις στις οποίες συμμετέχει φέτος, μάς εκμυστηρεύεται για την ζωή του στο θέατρο τη δεκαετία του ‘70, μιλάει για το πόσο πιστός στην τέχνη του πρέπει να είναι ένας ηθοποιός για να κάνει συνέχεια παραστάσεις και πώς από ναυτικός αποφάσισε να κάνει «στροφή» και να γίνει ηθοποιός.

«Τίποτα δεν βγαίνει εύκολα στο θέατρο, όλα θέλουν τον δικό τους κάματο. Τον καλλιτεχνικό κάματο. Αυτή είναι και η ομορφιά της δουλειάς μας, η έρευνα, στην διάρκεια των προβών, στην διάρκεια που δημιουργείται η παράσταση και κατ’ επέκταση όταν δημιουργείται ο ρόλος».

Με αφοσίωση και πάθος για τη δουλειά του, ο Τάσος Χαλκιάς μοιράστηκε τις εμπειρίες του από τις παραστάσεις «Βότκα Μολότοφ» και «Οι Άθλιοι» παίζονται με μεγάλη επιτυχία στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», ενώ μας αποκάλυψε τις δυσκολίες της ζωής του τη δεκαετία του ’70 και τις σπουδαίες στιγμές που τον σημάδεψαν στον καλλιτεχνικό του δρόμο...«Ο ηθοποιός πρέπει να θυσιαστεί για το θέατρο. Το θέατρο είναι βέβαιο πως είναι ένα λειτούργημα. Το θέατρο είναι μια τρελή αγάπη, αλλά και η μάθηση του. Όπως ακριβώς η ζωή, δεν σταματάς ποτέ να μαθαίνεις στο θέατρο».

Από την απρόσμενη επαγγελματική στροφή από ναυτικός σε ηθοποιός, μέχρι τη μοναδική αφοσίωση που απαιτεί η υποκριτική, η συνέντευξη αυτή αποκαλύπτει την προσωπικότητα και τη φιλοσοφία ενός καλλιτέχνη που συνεχώς μαθαίνει και εξελίσσεται, ακριβώς όπως και το ίδιο το θέατρο.

«Δεν έχω να δώσω κάποια συμβουλή στα νέα παιδιά παρά μόνο ότι το θέατρο έχει μέσα του τη θυσία. Πρέπει να θυσιαστείς. Η δασκάλα μου η Μαίρη Αρώνη μου έλεγε πως δεν έκανε οικογένεια γιατί είχε παντρευτεί το θέατρο. Ο Μινωτής με την Παξινού μπορεί να ήταν ζευγάρι αλλά δεν έκαναν ποτέ παιδιά, ήταν αποκλειστικά αφιερωμένοι στην τέχνη τους. Η αφοσίωση, η αγάπη, η θυσία, δεν είναι εύκολα πράγματα να τα περάσεις στα νέα παιδιά, εμάς όχι μόνο μας το τόνισαν οι δάσκαλοι μας αλλά μας έπεισαν με την ίδια τη ζωή τους».