ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ: «ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗ, ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ, ΤΑ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΣΤΙΑΣΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΨΕΙ''...Ο Σταυρός του Νότου είναι μια μουσική σκηνή που έχει μια τεράστια ιδιαιτερότητα. Ο τραγουδιστής νιώθει ανάμεσα στο κοινό. Ξεπερνάμε δηλαδή την σχέση της συναυλίας, γι’ αυτό και μου δημιουργείται πάντα η ανάγκη, στο Σταυρό του Νότου, να τραγουδάω λαϊκά τραγούδια. Νιώθω υπέροχα και νιώθω πολύ δημιουργικός κάθε φορά...Σε καμία περίπτωση δεν περίμενα αυτή την εξέλιξη με τα τραγούδια του «Σασμού». Ο «Σασμός» και σαν προσωπικό ρεπερτόριο αλλά και τα τραγούδια που έγραψα με το Νίκο Τερζή για άλλους συναδέλφους, νομίζω θα μας ακολουθεί όλους για πολλά χρόνια. Αυτό άλλωστε είναι και ένα φαινόμενο που έχει συμβεί πάρα πολύ σπάνια με τηλεοπτική σειρά στην Ελλάδα. Άντε να έχει συμβεί άλλες μία ή δύο φορές. Και γενικά η διαπερατότητα που είχε η συγκεκριμένη τηλεοπτική σειρά στην ελληνική κοινωνία νομίζω ότι δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ...Το «Κοίτα γύρω» είναι αυτό το τραγούδι που με εκφράζει απόλυτα. Το έχω γράψει εγώ άλλωστε μαζί με τον Χριστόφορο Γερμενή στη μουσική και έχω συμπεριλάβει μέσα σε αυτό, όλα μου τα θέλω, όλες μου τις σκέψεις και όλες μου τις ανησυχίες.
Οι προσωπικότητες που με έχουν επηρεάσει πολύ από αυτές που γνώρισα ήταν σίγουρα ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Μίμης Πλέσσας και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Αυτός όμως που με επηρέασε πολύ περισσότερο από όλους ήταν ο Θάνος Μικρούτσικος. Μπήκε στη ζωή μου σαν πατρική φιγούρα με απελευθέρωσε και μου έδωσε καινούριους ορίζοντες...Ποτέ δεν θα μπορούσα να ξεχάσω ούτε τα χρόνια μου στην οικοδομή, ούτε τα χρόνια μου στα εργοστάσια και στο συνεργείο, ούτε στην πιο δύσκολη δουλειά που έχω κάνει που ήταν αυτή του σερβιτόρου. Όλες αυτές οι δουλειές με άνδρωσαν, μου δημιούργησαν το χαρακτήρα μου και δεν τις ξεχνάω ποτέ.
Η επιτυχία έχει πολλά τιμήματα. Άλλα θετικά και άλλα αρνητικά. Ο καθένας μας τα βλέπει με τον δικό του τρόπο. Δεν μπορώ να τα βάλω σε κουτάκια...Πιστεύω ότι όπως και όλα τα επαγγέλματα έχει και το επάγγελμα του τραγουδιστή ημερομηνία λήξης. Ιδιαίτερα όταν αυτός που το ασκεί το βλέπει ή το νιώθει σαν επάγγελμα. Υπάρχουν τραγουδιστές που κουράζονται σωματικά, που χάνουν τη φωνή τους, αλλά ο τελικός κριτής είναι πάντα ο κόσμος και ο ίδιος ο τραγουδιστής.
Με αυτά που δημοσιεύουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι λογικό ο κόσμος να έχει τόσο λανθασμένες απόψεις για τους καλλιτέχνες. Εμένα το υπερκέρδος και η απατεωνιά είναι συνεχώς μπροστά μου ακριβώς επειδή είμαι τραγουδιστής. Κάτι που κάνει τόσο, να μου το προσφέρουν αρκετές φορές ακριβότερο ακριβώς επειδή νομίζουν ότι επειδή είμαι τραγουδιστής έχω περισσότερα λεφτά. Αυτό είναι ένα από τα αρνητικά τιμήματα που μιλήσαμε παραπάνω.
Εχω δύο επιλογές οι οποίες πάντα με προβληματίζουν για το αν θα της έκανα όταν ξεκινούσα. Η μία ήταν αν θα ακολουθούσα εντέλει το δρόμο του τραγουδιστή και η άλλη είναι για το αν θα έπαιρνα τόσο σοβαρά όσο την πήρα αυτή τη σχέση μου με το τραγούδι...Τα πάντα με αγχώνουν. Κυρίως όμως το ότι ζω σε μία χώρα που δεν ενδιαφέρεται για τους κατοίκους της. Το έχω πει πολλές φορές ότι είναι παράδοξο σε αυτή την θαυμάσια χώρα να ζούμε από θαύμα.
Θεωρώ ότι η κοινωνική, οικονομική και πολιτική κατάσταση είναι αυτές που γεννούν την βία στην κοινωνία και αντίστοιχα αυτή την βία την εκμεταλλεύονται κάποιοι “καλλιτέχνες” ώστε να κερδοσκοπήσουν από αυτό, με αποτέλεσμα όμως να ανατροφοδοτούν αυτήν την βία και με την στάση τους στην ουσία να στηρίζουν αυτές ακριβώς τις πολιτικές και το σύστημα που γεννά βία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.