ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - ''Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΜΟΥ ΕΦΕΡΕ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ''...

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - ''Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΜΟΥ ΕΦΕΡΕ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ''...«Δεν κάθομαι καθημερινά στο πιάνο, γράφω όμως καθημερινά. Αν δεν γράψω είμαι δυστυχής. Τις καλές εποχές γράφω και δέκα ώρες την ημέρα. Δεν είναι καταναγκασμός, είναι ανάγκη. Όταν γίνεται καταναγκασμός, δεν μπορώ να λειτουργήσω ούτε για μία ώρα. Όμως η ζωή μου είναι άμεσα συνυφασμένη με τη μουσική»...«Τα έχω ισορροπήσει τα πράγματα. Αν και αυτό έχει μάλλον ανατραπεί από τότε που ήρθε ο γιος μου. Πριν, δούλευα όλο το βράδυ. Τρώγαμε, γλεντάγαμε, τους έβαζα όλους για ύπνο και καθόμουν τη νύχτα και δούλευα. Κοιμόμουν το πρωί, ως τις δύο το μεσημέρι, και μετά άρχιζα όλες τις δραστηριότητές μου. Η επαφή μου με το παιδί άλλαξε τα πράγματα, γιατί θέλω να έχω χρόνο μαζί του, είμαι ευτυχής μαζί του. Κοιμάμαι λοιπόν μαζί του στις εννιά, ξυπνώ κατά τις δύο-τρεις και δουλεύω και τον ξαναβλέπω το πρωί για να του κάνω πρωινό, να τον πάω σχολείο κ.λπ. Μετά δουλεύω ξανά όταν έχω τη μοναξιά που χρειάζομαι. Διαμορφώνω ανάλογα με τις συνθήκες και τις ανάγκες το εικοσιτετράωρό μου».

«Ήθελα πάντα να κάνω μουσική, ήθελα πάντα να μαθαίνω πάνω στο αντικείμενό μου και να γίνομαι καλύτερος. Δεν μου έλεγε και δεν μου λέει τίποτε το επώνυμος, το διάσημος. Όλοι θαυμάζουν τον επώνυμο, πράγματι. Και πολλοί έχουν ανάγκη τον επώνυμο για να τους σπρώξει, να τους βοηθήσει να αναρριχηθούν για να γίνουν και εκείνοι επώνυμοι. Όμως δεν γίνεσαι επώνυμος όταν στηρίζεσαι στον επώνυμο! “Δεν θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα/ σε ξένα αναστυλώμα τα δεμένο” , που λέει και ο ποιητής. Πάντα στηριζόμουν στις δυνάμεις μου και έδινα τον δικό μου αγώνα. Εργάζομαι ακόμα ώρες ατελείωτες γιατί εκτός από το συνθετικό μου έργο, τις συναυλίες και τις ηχογραφήσεις, έχω και το Ελληνικό Σχέδιο (σ.σ.: έναν δραστήριο μη κερδοσκοπικό οργανισμό για την προαγωγή της ελληνικής - και όχι μόνον - μουσικής), που και αυτό είναι μια full time απασχόληση. Έχω πολλά να κάνω και είμαι ευτυχής όταν δουλεύω!»...