ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ''..

 ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ''...Με αφορμή τη συνεργασία με τον Λεωνίδα Κακούρη, τον Δημήτρη Σταρόβα και τη Σοφία Μανωλάκου παραχώρησε δηλώσεις ο Γιώργος Κωνσταντίνου στην κάμερα της εκπομπής Super Κατερίνα και τη δημοσιογράφο Μαρία Κοκολάκη στον Alpha...«Ετοιμάζουμε περιοδεία με το έργο «Εκείνος και εκείνος» σε όλη την Ελλάδα. Θέατρο κάνω 65 χρόνια συνεχόμενα. Δεν θυμάμαι να σταμάτησα ποτέ....Για μένα το θέατρο είναι η ζωή μου»..«Το ίδιο συμβαίνει και με την τηλεόραση μόνο που… έχουμε πάρει διαζύγιο τώρα...Η τηλεόραση είναι η ερωμένη μου, το θέατρο είναι η σύζυγος μου. Γιατί να στεναχωρηθώ όμως εγώ, που δεν μου γίνονται προτάσεις, αντί να στενοχωρηθούν εκείνοι που δεν μου λένε κάτι; Εν πάση περιπτώσει, δεν τρελαίνομαι»...«Ηλικιακός ρατσισμός, ναι, υπάρχει και είναι το πρώτο που συμβαίνει. Και συμβαίνει μόνο στη χώρα μας. Εδώ έχουμε σταματήσει σε κάποια ηλικία, «βάψτε έναν μικρό και κάντε τον γέρο» λέμε» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Κωνσταντίνου στις νέες τηλεοπτικές του δηλώσεις στο μαγκαζίνο της Κατερίνας Καινούργιου στον Alpha...Όταν ο ερευνητής του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, Δρ. Δημήτρης Γραμμένος, έγραφε ένα κείμενο με πρωταγωνιστές έναν εισπράκτορα και μία νεαρή ηθοποιό δεν περίμενε πως θα ερχόταν η στιγμή που ο ρόλος θα ερμηνευόταν από τον ηθοποιό, Γιώργο Κωνταντίνου!...Και, όμως, είναι σε εξέλιξη τα γυρίσματα της ταινίας με σκηνοθέτη τον κ. Κώστα Γάκη. Στο πλευρό του Γ. Κωνσταντίνου βρίσκεται η Νατάσα Φαίη Κοσμίδου, με την οποία συνεργάστηκαν στη θεατρική παράσταση «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην»...Τίτλος της ταινίας μικρού μήκους είναι «Blue Bus», ο σκηνοθέτης αναφέρει πως πρόκειται για μια "τρυφερή κωμωδία μικρού μήκους με μεταφυσικές αποχρώσεις. Ξεκινάμε γυρίσματα μέσα στο μαγικό λεωφορείο μας με τον Γιώργο Κωνσταντίνου ως ελεγκτή και τη Νατάσα Φαίη Κοσμίδου ως κοπέλα χωρίς εισιτήριο...

Ο Δρ. Δ. Γραμμένος αναφέρει στο Cretalive πως η ταινία εκτυλίσσεται σε ένα λεωφορείο, όπου συναντάμε έναν εισπράκτορα που είναι κολλημένος με τους τύπους και ποτέ δεν παραβαίνει κανέναν κανόνα. Ανεβαίνει στο λεωφορείο μία ηθοποιός που θέλει να πάει στην οντισιόν της ζωής της, στο Εθνικό θέατρο για έναν ρόλο που κυνηγάει πολύ καιρό. Θέλει να κόψει εισιτήριο, αδειάζει τις τσέπες της και δίνει ό,τι ψιλά έχει στον εισπράκτορα, όμως, λείπουν 10 λεπτά. Όσο και αν προσπαθεί να τον πείσει να την αφήσει στο λεωφορείο, εκείνος είναι αμείλικτος, χωρίς καμία κακία, απλώς ακολουθεί πιστά το γράμμα του νόμου. Μόλις 10 λεπτά, λοιπόν, τη χωρίζουν από το όνειρό της. Παρακολουθούμε διαλόγους αστείους που σε πολλά σημεία μας θυμίζουν καταστάσεις που έχουμε βιώσει σε κάποια δημόσια υπηρεσία ή σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα...Το κείμενο αφορούσε σε θεατρική παράσταση, μία σειρά από έργα διάρκειας 10 με 15 λεπτών και προσαρμόστηκε αναλόγως για τον κινηματογράφο.

«Είναι από τα πράγματα που καμιά φορά γίνονται χωρίς το να περιμένεις, από το πουθενά… Είναι ονειρικό να γράφεις κάτι και μετά να παίρνει υπόσταση χωρίς να το περιμένεις, σα να εμφανίζεται μία νεράιδα νονά», αναφέρει και προσθέτει πως «Στο έργο το όνειρο συγκρούεται μετωπικά με την πραγματικότητα και αυτή περνάει από πάνω σαν οδοστρωτήρας ενώ σε μένα συμβαίνει το αντίθετο: εγώ έγραψα κάτι για ένα όνειρο που πεθαίνει και ένα δικό μου όνειρο μέσα από αυτό ζωντανεύει!»..

.