ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ - ''ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ''...

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ - ''ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ''...Το σιγαν κρειττον εστι του λαλειν...Δηλαδή στο σπίτι του κρεμασμένου δεν φωνάζουμε για σκοινί...Ο νοών νοείτο...Με τα δικαστήρια δεν επιζητούμε την φήμη...Ολοι μας κρινόμαστε για τις πράξεις μας... Δεν τον κρίνω σαν ηθοποιό μπορει να ειναι και ο καλύτερος αλλα με χαλαει παρα πολύ και κυρίως σαν απλος εργαζόμενος κάποιον προϊστάμενο θιασάρχη διευθυντή με νευρα να τα ξεσπάει στους υπάλληλους του ,αγενής με τους απλους υπάλληλους και με κακια συμπεριφορά λυπάμαι εγω τέτοιους ανθρωπους δεν τους θελω απο πανω μου διοικητικά η κοντα μου....Αν έχω αδικήσει κάποιον, το έκανα χωρίς να το ξέρω. Έχω ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου»... Στη ζωή μας υπάρχει ένας φόβος, εκτός του φόβου του θανάτου από όπου πηγάζουν όλοι οι άλλοι φόβοι. Είναι ο φόβος προς τους άλλους ανθρώπους. Εγώ δεν φοβάμαι τους ανθρώπους. Στην τέχνη με την οποία ασχολούμαι, υπάρχει ένα διαρκές «πάμε από την αρχή», σαν να ξεκινάς από το απόλυτο μηδέν. Κάθε αρχή έχει και ένα άγνωστο «μετά». Για να μπορείς να κάνεις το πρώτο βήμα, πρέπει να μπορείς να ρισκάρεις. Και το ρίσκο εμπεριέχει κίνδυνο. Αν επιτρέψεις να κυριαρχήσει ένας φόβος, έστω και απροσδιόριστος, επαναπαύεσαι σε ό,τι έχεις κάνει στον παρελθόντα χρόνο και παραμένεις στάσιμος.

Έχω ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου, ασχέτως αν πολλές φορές μπορεί και να μην τα έχω καταφέρει καλά. Έχω ζητήσει πολλές φορές «συγγνώμη» αν κάνω ένα λάθος στη συμπεριφορά μου με έναν άνθρωπο. Αλλά δεν μου φτάνει η λεκτική συγγνώμη, προχωράω σε πράξεις. Η συγγνώμη είναι ένα είδος εγωιστικής μετάνοιας που δεν με αφορά. Ζητάς μια «συγγνώμη» και νομίζεις ότι έχεις καθαρίσει. Δεν φτάνει αυτό. Στο λάθος που έχεις κάνει, κάποια πράξη έκανες και αυτό τον έχει πληγώσει. Πρέπει λοιπόν με κάποια πράξη να του το ανταποδώσεις και όχι απλώς με μια λέξη.