ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ - ΕΙΜΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΛΛΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΡΠΑΧΤΗ ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ''.

 ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ - ΕΙΜΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΛΛΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΡΠΑΧΤΗ ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ''.. Αλκηστη δεν περίμενα να ενταχτείς στον επικοινωνιακό μηχανισμό του Κυριακου!!!... Πήξαμε στο χειροκρότημα, στο μπράβο και στο τίποτα...Με αφορμή τις καλοκαιρινές της συναυλίες, η σπουδαία ερμηνεύτρια δίνει μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη και εξομολογείται τις χαρές της καθημερινότητας, που την κάνουν ευτυχισμένη, τα επαγγελματικά της βήματα στη μουσική που την καθόρισαν αλλά και τα όνειρα που έχει για το μέλλον...«Δεν θεωρώ ότι έχω κάνει επίτευγμα σε κάτι. Υπάρχουν αμέτρητα πράγματα και γεγονότα που μου κλέβουν το χαμόγελο και με εξοργίζουν...Δεν μου αρέσουν πάρα πολλά πράγματα και γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας: η έλλειψη παιδείας, η ανύπαρκτη ασφάλεια, η έλλειψη δικαιοσύνης, το κουκούλωμα πολλών σοβαρών θεμάτων που πλήγωσαν την κοινωνία βαθιά, η εξάπλωση της ανευθυνότητας, η μάστιγα των trolls, η επιφανειακή χαρά των ΜΜΕ, η αβάσταχτη ελαφρότητα του «είναι», η έλλειψη πολιτισμού, η έλλειψη ενδιαφέροντος, στόχων για τη ζωή»...

«Με εντυπωσιάζουν οι οσμές των σκανδάλων και που κανείς δεν τολμά να ανοίξει το παράθυρο. Φτάνω στο συμπέρασμα ότι κανείς από τους πολιτικούς δεν αγάπησε πραγματικά αυτή τη χώρα. Ίσως να υπάρχουν λίγες εξαιρέσεις αλλά χάνονται στη δίνη της ταχύτητας και της πραγματικότητας.

Είναι λυπηρό που τα καλύτερα νέα μυαλά φεύγουν εκτός Ελλάδας...Σκέτη απογοήτευση. Ίσως θα πρέπει να αναδυθεί μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας, που θα εκπροσωπεί τους πολίτες σωστά, δίκαια και αξιοκρατικά. Κατά τα άλλα, σίγουρα υπάρχουν στιγμές ευτυχίας και προσωπικής χαράς»...«Κρατάω τις λέξεις «διαδρομή», «μοίρασμα» και «πορεία». Μέσα στα χρόνια αυτά, όλοι οι άνθρωποι που συνεργάστηκα, δεν ήταν ότι ταίριαζα μαζί τους, όμως με ενδιέφεραν καλλιτεχνικά. Έχω συνεργαστεί με υπέροχα άτομα, με πολύ δύσκολα και ιδιότροπα άτομα, με ανθρώπους που μόνο η μουσική μάς δένει αλλά δεν έχω κανένα άλλο κοινό στοιχείο.

Έμαθα όμως κάτι σπουδαίο σε αυτή τη διαδρομή: να ξεχωρίζω το έργο από τους ανθρώπους. Αυτό ήταν το κλειδί. Να δώσω και να μου δώσουν το καλύτερό τους. Αυτό είναι η τέχνη. Και μετά να γυρίσω στον δικό μου κήπο. Εκεί που κατοικούν όλοι οι άνθρωποι που με έκαναν καλύτερη»..

..